Portfolio

Minimalistyczna Zabudowa Szeregowa: Projekt Osiedla o Spójnej Tożsamości Architektonicznej

Projekt tej nowoczesnej zabudowy szeregowej to manifest naszej filozofii, w której dyscyplina formalna i przemyślana funkcja tworzą architekturę o ponadczasowej wartości. Stanęliśmy przed zadaniem stworzenia zespołu budynków, który, mimo powtarzalności wynikającej z typologii, będzie miał unikalny i rozpoznawalny charakter. Naszą odpowiedzią jest spójna kompozycja urbanistyczna, w której każdy segment jest częścią harmonijnej całości, a jednocześnie oferuje swoim mieszkańcom poczucie indywidualności i prywatności.

Kluczowe strategie architektoniczne, które zdefiniowały ten projekt, to:

• Minimalistyczna bryła inspirowana archetypem nowoczesnej stodoły, charakteryzująca się czystością formy i bezokapowym dachem.
• Funkcjonalny układ każdego segmentu z klarownym podziałem na strefę dzienną na parterze i prywatną strefę nocną na piętrze.
• Charakterystyczna kompozycja okienna na elewacji frontowej, która stanowi graficzny i rozpoznawalny znak całego osiedla.
• Spójność materiałowa i wyrazisty kontrast kolorystyczny jako klucz do osiągnięcia eleganckiej i spójnej estetyki.

Jak zinterpretowaliśmy archetyp “nowoczesnej stodoły”, tworząc rytmiczną i spójną kompozycję osiedla?

Inspiracja archetypem nowoczesnej stodoły była dla nas punktem wyjścia do zdefiniowania formy całego zespołu. Zastosowaliśmy prostą, wydłużoną bryłę zwieńczoną symetrycznym dachem dwuspadowym, pozbawionym tradycyjnych okapów. Ten zabieg pozwolił nam uzyskać niezwykle czystą, rzeźbiarską formę, która w powtórzeniu tworzy rytmiczną i uporządkowaną pierzeję ulicy. Monotonię, będącą często zmorą zabudowy szeregowej, przełamaliśmy poprzez subtelne przesunięcia i zróżnicowanie ostatniego segmentu, który zamyka kompozycję. Kluczową rolę odgrywa tu konsekwentna paleta materiałowa: gładki, biały tynk na ścianach kontrastuje z ciemną, grafitową blachą na rąbek stojący, którą pokryto dachy. Ta dyscyplina formalna i materiałowa sprawia, że osiedle jest postrzegane jako jedna, spójna myśl architektoniczna.

W jaki sposób horyzontalna kompozycja okienna stała się znakiem rozpoznawczym i kluczowym elementem fasady?

Horyzontalna kompozycja okienna na piętrze elewacji frontowej jest bez wątpienia najsilniejszym akcentem architektonicznym i znakiem rozpoznawczym tego projektu. To świadomy i odważny zabieg, który organizuje całą fasadę. Zamiast standardowego rozmieszczenia pojedynczych okien, stworzyliśmy jedno, długie pasmo, które wizualnie łączy sąsiadujące ze sobą segmenty. Ta pozioma “opaska” składa się z trzech elementów: dwóch pionowych okien flankujących oraz centralnie umieszczonego panelu z gęstych, grafitowych lameli. Taka kompozycja nie jest jedynie zabiegiem estetycznym. Zapewnia ona doskonałe doświetlenie pomieszczeń, jednocześnie gwarantując prywatność dzięki pełnemu panelowi, za którym może kryć się np. ściana łazienki lub garderoby. Ten silny, graficzny element nadaje budynkom unikalny, nowoczesny charakter i stanowi idealny kontrapunkt dla wielkoformatowych przeszkleń od strony ogrodu.

Jak funkcjonalny układ każdego segmentu i całego osiedla godzi potrzebę prywatności z ideą otwartej wspólnoty?

W każdym segmencie zastosowaliśmy klarowny układ funkcjonalny, który stanowi podstawę komfortu jego mieszkańców. Parter został zaprojektowany jako otwarta strefa dzienna, gdzie salon, jadalnia i kuchnia płynnie się przenikają i otwierają wielkoformatowymi przeszkleniami na prywatny taras i ogród. Piętro to z kolei intymna strefa nocna, mieszcząca sypialnie i łazienki. Ta logika rozciąga się również na skalę całego osiedla. Dostęp na teren osiedla jest kontrolowany przez bramę wjazdową, co buduje poczucie bezpieczeństwa i tworzy półprywatną enklawę. Podjazdy do garaży zostały wykonane z ażurowych, przepuszczalnych dla wody płyt, co jest rozwiązaniem proekologicznym, a jednocześnie wizualnie integruje strefę parkingową z zielenią. Jasno zdefiniowane granice między prywatnymi ogrodami a częścią wspólną pozwalają zachować intymność, podczas gdy wspólna droga wewnętrzna i jednolity charakter architektury sprzyjają budowaniu poczucia wspólnoty.