Portfolio

Willa na Skarpie: Studium Przypadku Nowoczesnego Domu Jednorodzinnego

Ten projekt nowoczesnego domu jednorodzinnego jest materialnym dowodem naszej filozofii projektowej, w której funkcja, forma i konstrukcja stanowią nierozerwalną całość. Zlokalizowany na działce o znacznym spadku terenu, budynek musiał odpowiedzieć na szereg wyzwań – od posadowienia i wpisania się w topografię, po maksymalne wykorzystanie panoramicznego widoku, przy jednoczesnym zapewnieniu pełnej intymności mieszkańcom. Efektem jest klarowna, minimalistyczna kompozycja, która czerpie siłę z prostoty i precyzji detalu.

Kluczowe strategie architektoniczne i konstrukcyjne, które zdefiniowały ten projekt, to:

• Minimalistyczna, kubiczna bryła oparta na precyzyjnym dialogu dwóch nałożonych na siebie prostopadłościanów.
• Wyraźna kompozycja dwudzielna, gdzie solidna, ciemna podstawa zakotwicza budynek w terenie, a lekka, biała korona otwiera się na krajobraz.
• Maksymalne wykorzystanie widoku poprzez strategiczne rozmieszczenie przeszkleń i stworzenie głębokiej, zadaszonej loggii.
• Zaawansowana konstrukcja żelbetowa, która umożliwiła realizację odważnych nadwieszeń i osiągnięcie czystości formy.

Dlaczego zdecydowaliśmy się na klarowną, dwudzielną kompozycję bryły?

Wyrazista, dwudzielna kompozycja nie jest przypadkowym zabiegiem estetycznym, lecz bezpośrednią odpowiedzią na program funkcjonalny domu i topografię działki. Zdecydowaliśmy się na wizualne i materiałowe rozdzielenie budynku na dwie horyzontalne strefy. Dolna kondygnacja, stanowiąca cokół, została wycofana i wykończona gładkimi, wielkoformatowymi panelami elewacyjnymi w kolorze ciemnego grafitu. Ta solidna, cięższa optycznie podstawa mieści w sobie strefę wejściową, garaż oraz pomieszczenia techniczne, jednocześnie “zakotwiczając” budynek w skarpie. Na tej bazie spoczywa druga, wyższa bryła – lekka, biała korona wykończona tynkiem szlachetnym. Jej forma jest celowo wysunięta nad niższy poziom, co tworzy dynamiczne nadwieszenie osłaniające wejście i fragment tarasu. W tej “lewitującej” części zlokalizowaliśmy kluczowe strefy mieszkalne – dzienną oraz nocną, które dzięki takiemu zabiegowi zyskują najlepszy widok i optymalne doświetlenie.

Jak architektura może kadrować krajobraz i zacierać granicę między wnętrzem a ogrodem?

Kluczowym założeniem projektu było maksymalne wykorzystanie widoku na otaczający krajobraz. W tym celu elewacja od strony ogrodu została zaprojektowana jako niemal w pełni transparentna, z zastosowaniem wielkoformatowych, przesuwnych systemów okiennych. Zaciera to granicę między salonem a tarasem, tworząc jedną, przenikającą się przestrzeň. Najważniejszym elementem tej fasady jest jednak głęboka na kilka metrów, zadaszona loggia na piętrze. To nie jest zwykły balkon – to pełnoprawny “pokój na świeżym powietrzu”, który jest naturalnym przedłużeniem strefy nocnej. Jej znaczne zadaszenie, będące integralną częścią bryły, pełni kluczową funkcję techniczną: chroni wnętrza przed przegrzewaniem w okresie letnim, jednocześnie nie ograniczając dopływu nisko operującego, zimowego słońca. Strefa frontowa domu, od strony ulicy, jest jej przeciwieństwem – bardziej zamknięta i introvertna, z precyzyjnie skadrowanymi otworami okiennymi, co zapewnia mieszkańcom pełną prywatność.

Jakie wyzwania konstrukcyjne i materiałowe kryją się za minimalistyczną formą?

Osiągnięcie pozornej prostoty minimalistycznej formy wymagało zaawansowanych rozwiązań konstrukcyjnych i absolutnej precyzji wykonawczej, co doskonale ilustrują zdjęcia z budowy. Szkieletem budynku jest monolityczna konstrukcja żelbetowa. To ona umożliwiła realizację kluczowego dla estetyki projektu nadwieszenia górnej kondygnacji bez potrzeby stosowania dodatkowych słupów. Strop nad parterem został zaprojektowany jako potężna płyta żelbetowa, która przenosi obciążenia z wysuniętej części piętra, gwarantując czystość i lekkość kompozycji. Minimalizm w architekturze to przede wszystkim perfekcja detalu. Dlatego przyłożyliśmy ogromną wagę do sposobu montażu paneli elewacyjnych, tworzących idealnie gładką, jednolitą powierzchnię. Zastosowaliśmy bezramowe, szklane balustrady na loggii, aby nie zakłócać widoku, a wszelkie systemy rynnowe zostały ukryte w strukturze dachu i ścian. To właśnie suma tych niewidocznych na pierwszy rzut oka, lecz starannie przemyślanych decyzji technicznych i materiałowych, pozwoliła nam stworzyć architekturę o tak spójnym i wyrafinowanym charakterze.