PP43
Projekt Rozbudowy Przedszkola: Studium Przypadku Architektury Bliskiej Dziecku
Projekt rozbudowy przedszkola stanowił dla naszego zespołu wyjątkowe zadanie, w którym odpowiedzialność za tworzenie przestrzeni dla dzieci połączyła się z wyzwaniem architektonicznym, jakim jest dialog starego z nowym. Celem nadrzędnym było stworzenie środowiska na miarę dziecka – bezpiecznego, przyjaznego i stymulującego rozwój. Nasza koncepcja opiera się na klarownym podziale funkcjonalnym i wizualnym: zachowaliśmy istniejący, dwukondygnacyjny budynek, do którego dobudowaliśmy nowy, parterowy pawilon, połączony z historyczną częścią transparentnym łącznikiem. To świadomy zabieg, który pozwolił nam stworzyć architekturę w pełni zintegrowaną z otaczającą ją naturą i dostosowaną do skali małego użytkownika.
Kluczowe założenia projektowe, które zrealizowaliśmy w tej koncepcji, to:
- Czytelny dialog między starą a nową architekturą, oparty na kontraście formy i materiału, a jednocześnie połączony w spójną całość funkcjonalną.
- Funkcjonalny układ dostosowany do potrzeb dzieci, z salami dydaktycznymi na poziomie terenu i bezpośrednim wyjściem na plac zabaw.
- Maksymalizacja dostępu do światła dziennego w nowym skrzydle poprzez zastosowanie wielkoformatowych przeszkleń i świetlików.
- Zaprojektowanie bezpiecznej przestrzeni zewnętrznej jako integralnej części procesu edukacyjnego, z podziałem na strefy i zastosowaniem certyfikowanych nawierzchni.
Jak połączyliśmy istniejący budynek z nowoczesną bryłą, tworząc spójną całość?
Kluczem do udanej integracji nowej architektury z istniejącą tkanką było zastosowanie strategii kontrastu i połączenia. Zamiast próbować imitować stylistykę istniejącego, dwukondygnacyjnego budynku o zwartej bryle i regularnym rytmie okien, postanowiliśmy stworzyć dla niego świadomą przeciwwagę. Nowe skrzydło zostało zaprojektowane jako lekki, horyzontalny pawilon o prostej, minimalistycznej formie. Jego parterowa skala jest bardziej przyjazna dzieciom, a niemal w pełni przeszklona elewacja otwiera wnętrze na otaczający ogród. Elementem, który spina obie części w spójną całość, jest w pełni transparentny, szklany łącznik. Pełni on rolę “przegubu architektonicznego” – z jednej strony wyraźnie oddziela starą część od nowej, pozwalając obu bryłom zachować swoją tożsamość, a z drugiej tworzy płynne i logiczne przejście komunikacyjne. Dzięki temu zabiegowi uzyskaliśmy efekt, w którym dwa różne światy architektoniczne nie tylko koegzystują, ale wzajemnie się dopełniają.
Dlaczego architektura dla dzieci musi być czymś więcej niż tylko budynkiem?
Nasza filozofia projektowania architektury dla dzieci opiera się na przekonaniu, że przestrzeň ma fundamentalny wpływ na ich rozwój, samopoczucie i kreatywność. To nie tylko ściany i dach, ale przede wszystkim środowisko, które musi być bezpieczne, inspirujące i dostosowane do percepcji najmłodszych. W tym projekcie przejawia się to na kilku poziomach. Po pierwsze – skala. Obniżenie nowej części do jednej kondygnacji sprawia, że budynek nie przytłacza, a dzieci czują się w nim swobodnie. Po drugie – połączenie z naturą. Wielkoformatowe okna w salach dydaktycznych zacierają granicę między wnętrzem a ogrodem, zapewniając stały kontakt z zielenią i maksymalizując dostęp do naturalnego światła, które jest kluczowe dla koncentracji i dobrego samopoczucia. Po trzecie – autonomia. Każda sala w nowym skrzydle posiada bezpośrednie, bezprogowe wyjście na taras i plac zabaw, co pozwala na płynne przenikanie się zajęć z zabawy na świeżym powietrzu. To architektura, która traktuje dziecko jako pełnoprawnego użytkownika i stawia jego potrzeby na pierwszym miejscu.
W jaki sposób bezpieczna przestrzeń zewnętrzna stała się kluczowym elementem edukacyjnym?
W tym projekcie przestrzeń zewnętrzna nie jest dodatkiem, lecz równorzędnym elementem edukacyjnym, zaprojektowanym z taką samą precyzją jak wnętrza budynku. Stworzyliśmy zróżnicowany krajobraz do zabawy, który stymuluje rozwój motoryczny, kreatywność i interakcje społeczne. Centralnym punktem jest duży plac zabaw, którego podłoże zostało wyłożone certyfikowaną, bezpieczną nawierzchnią poliuretanową (typu EPDM). Jej jaskrawa kolorystyka i pofalowany, pagórkowaty kształt nie tylko przyciągają wzrok, ale także inspirują do nieszablonowej zabawy, biegania i wspinaczki. Oprócz strefy z tradycyjnymi urządzeniami, takimi jak huśtawki i zjeżdżalnie, zaprojektowaliśmy również bardziej naturalne elementy – trawiaste pagórki, piaskownicę oraz nasadzenia w formie “kwietnej łąki”, które pozwalają dzieciom na obserwację przyrody. Cały teren został starannie zaplanowany tak, aby zapewnić opiekunom doskonałą widoczność na bawiące się dzieci, jednocześnie dając im poczucie swobody. To przemyślana mikroarchitektura krajobrazu, która wspiera wszechstronny rozwój poprzez zabawę.